หมวดวินัยชีวิต ตอน ต้องมีขอบเขตบางเรื่องในการคิด
สภษ27: 19 ในน้ำ คนเห็นหน้าคนฉันใด ความคิดของคนก็ส่อคนฉันนั้น
เราต้องสร้างระบบความคิดของเราให้ดี เหมือนเราจะประกอบรถยนต์คันหนึ่ง เราต้องรู้ว่า มีสามส่วนใหญ่ ๆ คือ เครื่องไฟฟ้า อุปกรณ์ อะไหล่ ที่จะนำมาประกอบเป็นรถ และสุดท้ายอุปกรณ์ที่จะใส่พวกเชื้อเพลิง สามส่วนนี้จะทำให้รถวิ่งไปได้ แต่หากว่า เราเอาอะไรที่ไม่ใช่ส่วนประกอบ ใส่รวม ๆ เข้าไปไม่คัดแยก เช่นใส่อุปกรณ์ใบพัดสำหรับเรือบิน ที่พายสำหรับเรือแจว มันคงจะเป็นรก มากกว่ารถ และมองไม่ออกว่าสิ่งที่เราจะสร้างคืออะไร
เหมือนกัน ชีวิตที่พระเป็นเจ้าสร้างให้เรามา มีสามส่วน คือ จิตใจ ร่างกาย จิตวิญญาณ เราควรมีความคิดที่เป็นอาหาร ที่ทำให้สามส่วนเจริญขึ้น นั่นคือความเชื่อในศาสนา ที่ทำให้เรามีคุณธรรม ทำความดีแก่ผู้อื่น ความรักในตัวเองก็จะทำให้เราดูแลสุขภาพ และละทิ้งสิ่งใดที่ทำให้เราคิด อารมณ์ที่แย่ลง หรือเป็นอบายมุข และสุดท้ายก็คือความหวัง เป็นคนมีพลัง กำลังใจ พร้อมจะต่อสู้ มีทัศนคติ มองโลกด้วยความเป็นธรรม ไม่ดีจนเกินไป จนมองไม่เห็นความชั่วร้าย ไม่มองอะไรชั่วร้ายจนเกินไป จนไม่มีความสมดุลย์ครับ
ระบบความคิดที่ดีนั้น มักจะมาจากการมีความรู้ ความเข้าใจ หรือมีฐานข้อมูลที่ดี เรื่องนี้เคยกล่าวไปแล้ว แต่ตอนนี้จะแนะนำสิ่งที่เป็นเครื่องตัดสินใจในการคิด ประการแรก หากเราคิดเรื่องหนึ่งเรื่องใด เราคิดสิครับว่าเรื่องนี้จะทำให้เราเจริญขึ้นด้วยอารมณ์ ปัญญา หรือนำไปปฎิบัติแล้ว จะทำไห้ดีขึ้นไหม
อีกประการหนึ่ง สิ่งที่คิดผิดจริยธรรมไหม และสิ่งที่คิด จิตใจ ได้ฟ้องผิด ขัดแย้งในตัวเองหรือเปล่า
อีกอย่างในเมื่อเราเป็นคริสตชน เรื่องนี้สำคัญ หากพระเยซูคริสต์ ทรงคิดเรื่องนี้ พระองค์จะคิดแบบเราหรือเรา
เสมือนสนามฟุตบอลที่มีการแข่งขัน หากไม่มีเส้น ไม่มีกรรมการ หรือกติกา นักฟุตบอล คงเตะฟุตบอลไปเรื่อย ๆ โดยไม่มีที่สิ้นสุด แต่ไม่มีโกลล์เป็นเป้าหมาย อีกกี่ปีพวกเขาจะเล่นจบการแข่งขัน ความคิดของเราก็เป็นแบบนั้น ครับ ต้องมีเส้นขีดชัดเจน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น